[تَبِيع:]

«لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِ تَبيعاً»

«تَبِيع» به معناى‌ «تابع» و در اينجا اشاره به كسى است كه به مطالبه خون و خون‌بها برمى‌خيزد و دنبال آن را مى‌گيرد. [1]

[تَبَيَّنَت:]

«فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ»

«تَبَيَّنَت» از مادّه‌ «تبيّن» معمولًا به معناى آشكار شدن است (فعل لازم) و گاهى نيز به معناى دانستن و آگاه شدن از چيزى آمده است (فعل متعدى) و در سوره‌ «سبأ» متناسب با معناى دوم است، يعنى تا آن زمان گروه‌ «جنّ» از مرگ‌ «سليمان» آگاه نبودند، و فهميدند اگر از اسرار غيب آگاه بودند، در اين مدت در زحمت و رنج كارهاى سنگين، باقى نمى‌ماندند.

جمعى از مفسران، اين جمله را به معناى اول گرفته‌اند و گفته‌اند: مفهوم آيه چنين است كه بعد از افتادن‌ «سليمان» وضع جنّيان براى انسانها آشكار شد، كه آنها از اسرار غيب آگاه نيستند، و بى‌جهت عده‌اى چنين عقيده‌اى را درباره آنها داشتند. [2]

[تَتْبيبٍ:]

«زادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبيبٍ»

«تَتْبيبٍ» از مادّه‌ «تبّ» به معناى استمرار در زيان است و به معناى هلاكت و نابودى نيز آمده است. [3]

[تَتْبِير:]

«وَ كُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبيراً»

«تَتْبِير» از مادّه‌ «تَبَر» (بر وزن ضرر و بر وزن صبر) در اينجا به معناى هلاك شدن و در هم شكستن است. [4]

[تَتَجافى‌:]

«تَتَجافى‌ جُنُوبُهُمْ»

«تَتَجافى‌» از مادّه‌ «جفا» در اصل به معناى برداشتن و دور ساختن است. [5]

[تَتْرا:]

«أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرا»

«تَتْرا» از مادّه‌ «وتر» به معناى پى در پى در آمدن است، و «تواتر اخبار» به معناى خبرهايى است كه يكى بعد از ديگرى مى‌رسد، و از مجموعه آنها انسان يقين پيدا مى‌كند.

اين ماده در اصل از «وتر» به معناى‌ «زه كمان» گرفته شده است؛ چرا كه‌ «زه» به كمان چسبيده و پشت سر آن قرار گرفته است و

[1]. اسراء، آيه 69 (ج 12، ص 218)

[2]. سبأ، آيه 14 (ج 18، ص 56)

[3]. هود، آيه 101 (ج 9، ص 276)

[4]. فرقان، آيه 39 (ج 15، ص 107)

[5]. سجده، آيه 16 (ج 17، ص 163)