شما اين باشد كه خداوند، دعايتان را به اجابت مى‌رساند. [1] (و اگر طبق مصالحى به اجابت نرسد بهتر از آن را به شما خواهد داد).

ج) دعا همراه با احساس نياز

دعا بايد، همراه با احساس نياز شديد و درماندگى باشد به گونه‌اى كه انسان باور كند، جز خداوند پناهگاهى ندارد. [2] د) دعا همراه با توجه تامّ‌

به هنگام دعا، بايد همه توجّه و حواسّ دعاكننده به جانب حق باشد و قلبش را از هرچه غير خداست تهى سازد. [3] ه) دعا همراه با خضوع و دل‌شكستگى‌

دعاكننده بايد با نهايت خضوع، رقّت قلب و فروتنى به درگاه خدا روى آورد [4]؛ در اين هنگام دستانش را به سمت آسمان (به علامت تسليم و تعظيم) بلند مى‌كند [5] و با چشمان اشكبار و قلبى ترسان، حاجت مى‌طلبد. [6] و) دعا همراه با استغفار و صلوات‌

در ابتداى دعا، حمد الهى، ثناى پروردگار، استغفار و توبه و صلوات بر محمّد و آلش براى استجابت دعا بسيار مؤثّر است. [7] ز) اصرار و پافشارى در دعا

اصرار و پافشارى در دعا، مورد سفارش معصومين عليهم السلام است؛ [8] دعاكننده نبايد نااميد شود، و از دعا كردن دست بردارد.

علاوه بر نكات فوق، به يقين، دعا در برخى از زمان‌ها، مثل شب و روز جمعه، دعا در نيمه‌هاى شب و سحرگاهان، مخصوصاً ماه مبارك رمضان، شب‌هاى قدر و مانند آن و همچنين در برخى از مكان‌ها، مانند مسجدالحرام، مسجد پيغمبراكرم صلى الله عليه و آله، مشاهد مشرّفه و مانند آن، تأثير بسزايى دارد. [9] اين بخش را با سخنى از عارف كامل، عالم ربّانى و مرد ميدان علم و عمل، مرحوم «سيّدبن طاووس» به پايان مى‌بريم؛ ايشان مى‌گويد: «هرگاه از خداوند حاجتى مى‌طلبى، حال تو در برابر او- لااقلّ- مانند عرض نياز، به نزد فرمانروايان دنيا باشد. همان‌گونه كه براى جلب نظر آنان، از هيچ كوششى دريغ نمى‌ورزى و به هر طريق ممكن، خشنودى آنان را تحصيل مى‌كنى، بايد در برابر خداوند و

[1]. كافى، جلد 2، صفحه 473، حديث 1.

[2]. وسائل‌الشيعه، جلد 4، صفحه 1174، حديث 1.

[3]. كافى، جلد 2، صفحه 473، حديث 2.

[4]. همان مدرك، صفحه 481، حديث 6.

[5]. همان مدرك، صفحه 479 و 480، حديث 1 و 2.

[6]. وسائل‌الشيعه، جلد 4، صفحه 1120، حديث 1.

[7]. همان مدرك، صفحه 1126 و 1127 و 1135.

[8]. بحارالانوار، جلد 90، صفحه 300 و 374

[9]. براى آگاهى بيشتر از روايات، به بحارالانوار، جلد 90، صفحه 348، حديث 15 و صفحه 351، حديث 16 مراجعه فرماييد.