قریهها است و زمین با تمام ویژگیها و خیر و برکتهایش، از این نقطه به سراسر کره زمین گسترش یافته است.
چهار. عرصه اجتماع باشکوه یکتاپرستان
یکی از اسامی مکه «بکه» است، از امام (ع) سؤال شد: سرّ اینکه مکه را «بکه» نامیدهاند، چیست؟ فرمود: «لان الناس یبک بعضهم بعضا بالایدی، ای: یدفع بعضهم بعضا بالایدی»،[1] ی عنی، به جهت کثرت اجتماع، با دست یکدیگر را کنار میزنند تا به مقصد خود برسند و این بیانگر اجتماع عظیم انسانهای یکتاپرست بر گرد محور توحید است.
پنج. مرکز تحقیر ستمگران
در طول تاریخ، هرگاه ستمگری قصد تخریب و اهانت به کعبه را داشته، گرفتار قهر و عذاب الهی شده است. یکی از جلوههای قهر الهی بر ستمگران، داستان نابودی سپاه ابرهه و فیل سواران است.
ناگهان شد لشگر حق آشکار شد هوا تاریک از اسپاه حق
دام و دد را کرد در صحرا تتق لشگر یزدان برآمد از افق
از هجومش شد هوا تاریک و تار تا بکوبد هر که گشت از راه حق
امام صادق (ع) میفرماید: «اسماء مکه خمسة ام القری و مکّه و بکّة و البساسة کانوا اذا ظلموا بها بستهم ای اخرجتهم و اهلکتهم، و ام رحم کانوا اذا الزموها رحموا».[2] در روایت دیگری آمده است: «و کانت تسمی بکه لانها تبک اعناق الباغین اذا بغوا فیها».[3]
[1] 6. قرب الاسناد، ص 104. [2] بحارالانوار، ج 16. [3] وسائل الشیعه، ج 9، باب 19 ابواب مقدمات الطواف، ح 51.