«إِخْرَاجاً لِلتَّکَبُّرِ مِنْ قُلُوبِهِمْ وَ إِسْکَاناً لِلتَّذَلُّلِ فِی نُفُوسِهِمْ»؛[1] «تا کبر و غرور را از دلهای آنان بیرون سازد و فروتنی را در دلهای آنان بنشاند».
سه. سرزمینی برای خدا
سرزمین مکه تقریبا با همه مراکز تمدن- به ویژه تمدنهای باستان- (مثل مصر، ایران، روم و یمن) فاصله دارد و این دوری مسافت و خشکی و بیحاصلی سرزمین، آن را از تعرض تمدنها و قدرتها حفظ کرده است، تا کمتر تحت تاثیر آداب و رسوم فرهنگهای بشری قرار گیرد و سرزمینی برای خدا باشد. این ویژگی یکی از اسرار گزینش این سرزمین برای حج است.
چهار. یاد آدم و حوا و بهشت
سرزمین حرم یاد آور هبوط آدم و حوا به زمین و توبه آن دو به درگاه خداوند و پذیرش آن است. این ویژگی مخصوص این سرزمین است تا آدمیان با حضور در این منطقه، جایگاه اصلی خویش را یاد کنند و راه بازگشت به خدا را بیازمایند.
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک من به خود نامده ام تاکه به خود بازروم
چند روزی قفسی ساختهاند از بدنم آدم آورد در این دیر خراب آبادم