شب طواف مى‌كردند. بما دستور داده شد كه در وقت طواف و نماز خود را بپوشيم.

اين معنى از گروهى از مفسران است. از امام صادق (ع) روايتست كه منظور شانه كردن است.

(وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا): مباح است براى شما كه آنچه حرام نشده است بخوريد و بنوشيد ولى اسراف نكنيد يعنى از حلال بسوى حرام نرويد. مجاهد گويد:

اگر به اندازه كوه احد در راه خدا انفاق كنى، اسراف نيست و اگر به اندازه درهمى در راه معصيت انفاق كنى اسراف است. برخى گويند: معناى‌(لا تُسْرِفُوا) اين است كه در خوردن و نوشيدن از حد ميانه روى خارج نشويد. نقل شده است كه هارون را طبيبى مسيحى بود. روزى وى به على بن حسين واقد گفت: در كتاب شما از علم طب چيزى نيست، در حالى كه علم دو تاست: علم پزشكى و علم اديان. وى در جواب گفت: خداوند تمام پزشكى را در نصف آيه، جمع كرده، مى‌فرمايد:(كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا) و پيامبر ما تمام پزشكى را در يك جمله، خلاصه كرده، فرمود:

المعدة بيت كل الداء و الحمية رأس كل دواء و اعط كل بدن ما عودته‌

يعنى: شكم خانه هر بيمارى و پرهيز اصل هر داروست و بدن را از آنچه بدان معتاد كرده‌اى محروم مگردان.

طبيب گفت، قرآن و پيامبر شما از پزشكى براى جالينوس چيزى باقى نگذاشته‌اند.

برخى گويند: يعنى چيزى را بحرام و باطل نخوريد. خوردن حرام- اگر چه كم باشد- اسراف و تجاوز از حد است. هر چه نيز عقلا زشت شمارند و براى انسان ضرر داشته باشد، اسراف است و حلال نيست. مثل اينكه كسى ديگ خود را با گلاب و مشك بجوشاند يا بدست تهى شيشه عطرى بخرد و خود را معطر كند و خانواده را محتاج گذارد.

(إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ‌): خداوند اهل اسراف را دوست نميدارد، زيرا آنها را نكوهش كرده است. از آنجا كه خداوند دستور داده است كه مردم به وقت نماز خود را زينت دهند و بدون اينكه به اسراف گرايند، بخورند و بنوشند و از آنجا كه قومى از عرب بسيارى از اينها را حرام مى‌شمردند، و حتى در حال احرام شير و روغن را حرام‌