مى‌دانستند و شترانى كه ده شكم زاييده بودند، يا گوششان را شكافته بودند، حرام مى‌شمردند، خداوند در ردّ آنها فرمود:

(قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ‌): اى پيامبر ما، به اينان بگو: لباسهايى كه مردم خود را بوسيله آنها زينت مى‌دهند و روزيهاى پاكيزه را چه كسى حرام كرده است؟ اينها را خداوند براى بندگان خود آفريده است. برخى گويند: منظور از طيبات خوردنى‌هاى لذيذ و برخى گويند مقصود چيزهاى حلال است. اما معناى اول بهتر است، زيرا اينها در روز قيامت، بطور خالص در تيول مؤمنان است.

(قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا خالِصَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ): ابن عباس گويد: يعنى مؤمنين و مشركين در طيبات دنيا با هم شريكند از غذاهاى دنيا مى‌خورند و از لباسهاى دنيا مى‌پوشند و با زنان صالحه دنيا ازدواج مى‌كنند، اما در آخرت اين نعمتها را خداوند اختصاص به اهل ايمان مى‌دهد و مشركين را از آنها بهره‌اى نيست. فراء نيز قريب بهمين مضمون گفته است. جبائى گويد: مقصود اين است كه اين نعمتها در دنيا براى اهل ايمان، خالص از غم و ناراحتى نيست، اما در آخرت خالص است.

(كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ‌) همانطورى كه شما را بمنافعتان راهنمايى و صلاح دينتان را به شما گوشزد مى‌كنيم، آيات را هم براى مردمى كه بدانند تفصيل مى‌دهيم.

دلالت آيه‌

از اين آيه بر ميآيد كه مى‌توان لباسهاى فاخر را پوشيد و غذاهاى لذيذ و حلال را خورد. عياشى از حسين بن زيد و او از عمويش عمر بن على (ع) و او از پدرش امام سجاد (ع) نقل، كرده است كه: حضرت، عبايى از خز به پنجاه دينار خريدارى كرد و همين كه فصل تابستان رسيد، صدقه داد و اين كار را بد نمى‌شمرد و مى‌فرمود:(قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ ...)

و نيز به اسناد خود از يوسف بن ابراهيم نقل كرده كه گفت: بر امام باقر (ع) داخل‌