[سوره الأعراف (7): آيات 88 تا 89]

(قالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّكَ يا شُعَيْبُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَكَ مِنْ قَرْيَتِنا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنا قالَ أَ وَ لَوْ كُنَّا كارِهِينَ (88) قَدِ افْتَرَيْنا عَلَى اللَّهِ كَذِباً إِنْ عُدْنا فِي مِلَّتِكُمْ بَعْدَ إِذْ نَجَّانَا اللَّهُ مِنْها وَ ما يَكُونُ لَنا أَنْ نَعُودَ فِيها إِلاَّ أَنْ يَشاءَ اللَّهُ رَبُّنا وَسِعَ رَبُّنا كُلَّ شَيْ‌ءٍ عِلْماً عَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْنا رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحِينَ (89))

[1]

ترجمه‌

گردنفرازان قوم شعيب گفتند: اى شعيب، تو و پيروانت را از شهر بيرون مى‌كنيم، مگر اينكه بكيش ما داخل شويد، شعيب گفت: آيا اگر كراهت هم داشته باشيم. (داخل كيش شما شويم؟!) بعد از آنكه خداوند ما را از كيش شما نجات داده است، اگر داخل كيش شما شويم، بخداوند نسبت دروغ داده‌ايم. ما داخل كيش شما نمى‌شويم، مگر اينكه خداوند، پروردگارمان بخواهد. علم پروردگارمان همه چيز را فرا گرفته است. ما بخدا توكل كرده‌ايم. پروردگارا ميان ما و قوممان حكم كن كه تو بهترين حكم كنندگانى.

[1]- آيه 88 و 89 سوره اعراف جزء 9 سوره 7