بيان آيه 52- 53

لغت‌

كتاب: جزوه‌اى كه در آن مطالبى نوشته شده باشد و مقصود را ادا كند.

تفصيل: تبيين و تقسيم انتظار: توجه به چيزى.

تاويل: بازگشت نسيان: رفتن چيزى از خاطر.

اعراب‌

(هُدىً وَ رَحْمَةً): ممكن است حال و ممكن است مفعول له باشد.

فيشفعوا: نصب آن بخاطر اين است كه در جواب تمنى واقع شده است.

او نرد: به تقدير «او هل نرد» و مرفوع است.

مقصود

بدنبال گفتگوهاى اهل بهشت و اهل جهنم، اضافه مى‌كند كه كتاب و حجت خداوند بر ايشان نازل شده بود. ميفرمايد:

(وَ لَقَدْ جِئْناهُمْ ...) تا آخر آيه 52: قرآن را بآن عالم برديم، براى آنها بيان و تفسير كرديم تا رهنمايى باشد كه آنها را بحق ارشاد كند و از گمراهى نجات دهد و براى مؤمنين كه از آن بهره‌مند مى‌شوند. نعمتى باشد. علم بر عالم دلالت مى‌كند، چنان كه وجود بر موجود.

(هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ‌): حسن و مجاهد و قتاده و سدى گويند: آيا انتظار آنها غير از اين است كه سرانجام كارها و نتايج رفتارهاى زشت خود را بنگرند. بديهى است كه آنها چنين انتظارى ندارند، زيرا منكر بآن هستند. اين مردم مؤمن هستند