[سوره الأعراف (7): آيات 52 تا 53]

(وَ لَقَدْ جِئْناهُمْ بِكِتابٍ فَصَّلْناهُ عَلى‌ عِلْمٍ هُدىً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (52) هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاَّ تَأْوِيلَهُ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِنْ قَبْلُ قَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنا مِنْ شُفَعاءَ فَيَشْفَعُوا لَنا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ قَدْ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ (53))

[1]

ترجمه‌

ما بآنها كتابى نازل كرديم كه از روى علم بمنظور هدايت و رحمت مؤمنان تفصيل داديم. آيا جز انجام آيه‌هاى آن انتظارى دارند؟ روزى كه آيات آن انجام پذيرد، آنان كه بدست فراموشيش سپرده بودند، گويند: فرستادگان پروردگارمان بحق آمدند. آيا ما را فرياد رسانى هستند كه ما را شفاعت كنند؟ يا اينكه آيا بر مى‌گرديم كه جز بآنچه كرده‌ايم بكنيم؟ خود را بزيان افكنده‌اند و آنچه افترا مى‌بستند، گم شد.

[1]- سوره اعراف آيه 52 و 53 جزء 8 سوره 7