بيان آيه 130- 131- 132

قرائت‌

يعملون: ابن عامر به تاء خوانده است و ديگران به ياء

لغت‌

غفلت: سهو. ضد غفلت «يقظه» و ضد سهو «ذكر» و ضد «غروب» حضور است.

اعراب‌

ذلك: خبر مبتداى محذوف. يعنى «الامر ذلك» يا اينكه مفعول فعل محذوف است. يعنى «فعلنا ذلك».

(أَنْ لَمْ يَكُنْ‌): اين «ان» مخفف از ان است. يعنى لانه لم يكن ... چنان كه شاعر گويد:

يعنى: در ميان جوانانى كه همچون شمشيرهاى هندى بوده، دانستند كه هر پا برهنه و كفش بپايى هلاك ميشود. (يعنى: انه) بعد از «ان» مفتوحه بايد ضمير مقدر باشد.

اما بعد از «ان» مكسوره لازم نيست.

كل: اين كلمه مثل «قبل و بعد» نيست كه با حذف مضاف اليه مبنى شود، زيرا «قبل و بعد» حتى در حال ذكر مضاف اليه معرب تام نيستند، و رفع داده نميشوند.

مقصود

اكنون خداوند متعال، تمام آنچه را در روز قيامت، به جن و انس خطاب خواهد كرد، بيان ميكند،( يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَ لَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ‌): «معشر» جماعتى است كه‌