[سوره الأنعام (6): آيات 130 تا 132]

(يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَ لَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي وَ يُنْذِرُونَكُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هذا قالُوا شَهِدْنا عَلى‌ أَنْفُسِنا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ شَهِدُوا عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كانُوا كافِرِينَ (130) ذلِكَ أَنْ لَمْ يَكُنْ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرى‌ بِظُلْمٍ وَ أَهْلُها غافِلُونَ (131) وَ لِكُلٍّ دَرَجاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَ ما رَبُّكَ بِغافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ (132))

[1]

ترجمه‌

اى گروه جن و انس، آيا پيامبرانى از شما براى اينكه آيات مرا بر شما بخوانند و شما را از ملاقات امروز بترسانند، نزد شما نيامدند؟ گويند: بر خويشتن گواهى مى‌دهيم- زندگى دنيا فريبشان داده بود- و بر خويشتن گواهى مى‌دهند كه كافر بوده‌اند.

اين است كه پروردگارت قريه‌هايى كه مردمشان غافلند، به ستم هلاك نمى‌كند.

همه را از آن عمل‌ها كه كرده‌اند، مرتبه‌هاست و پروردگارت، از كردار ايشان غافل نيست.

[1]- آيه 130 و 131 و 132 سوره انعام جزء 8 سوره 6