بيان آيه 122- 123

قرائت‌

ميتا: اهل مدينه و يعقوب اين كلمه را به تشديد و ديگران بدون تشديد خوانده‌اند ابو عبيده گويد: ميته بدون تشديد، مخفف ميته با تشديد است. ابو العلاى غسانى گويد:

يعنى: كسى كه بميرد و آسوده شود، مرده نيست. مرده، كسى است كه دلى گرفته و غمگين و نااميد دارد. ياء دوم در اين كلمه كه منقلب از واو است، حذف شده.

لغت‌

اكابر: جمع اكبر. اين جمع بصورت «اكابره» نيز بكار مى‌رود. مثل «احامره و اساوره» شاعر گويد:

يعنى: سه سرخى كه از دير زمانى به آنها عشق مى‌ورزيده‌ام، مال مرا تباه كردند:

شراب و گوشت فربه و زعفران.

اعراب‌

(أَ وَ مَنْ‌): همزه استفهام داخل بر واو شده و منظور از آن تقرير است.

كذلك: كاف در محل نصب و عطف است بر(كَذلِكَ زُيِّنَ ...) مجرميها: ممكن است منصوب و مفعول «جعلنا» و ممكن است مضاف اليه «اكابر» باشد.

شأن نزول‌

گفته‌اند: آيه اول درباره حمزة بن عبد المطلب و ابو جهل بن هشام نازل شده‌