[سوره الأنعام (6): آيات 122 تا 123]

(أَ وَ مَنْ كانَ مَيْتاً فَأَحْيَيْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُماتِ لَيْسَ بِخارِجٍ مِنْها كَذلِكَ زُيِّنَ لِلْكافِرِينَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (122) وَ كَذلِكَ جَعَلْنا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ أَكابِرَ مُجْرِمِيها لِيَمْكُرُوا فِيها وَ ما يَمْكُرُونَ إِلاَّ بِأَنْفُسِهِمْ وَ ما يَشْعُرُونَ (123))

[1]

ترجمه‌

آيا كسى كه مرده است و ما او را زنده كرده و برايش نورى قرار داده‌ايم كه در ميان مردم با آن راه مى‌رود، مانند كسى است كه مثلش در ظلمات بوده، از آن بيرون نيست؟

همچنين كردار كافران بر ايشان زينت داده شده است. و همچنين در هر قريه‌اى بزرگانى نهاديم كه بدكاران آنند، تا در آن نيرنگ كنند. آنها جز بخويشتن نيرنگ نمى‌كنند و نميدانند.

[1]- آيه 122 و 123 سوره انعام جزء 8 سوره 6