گفت:

- چه بخوانم:

گفت:

-( إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ ...)

عين اين خبر را ابو اسحاق ثعلبى در تفسير خود نقل كرده است.

ابو بكر رازى در كتاب «احكام القرآن» بنا بر نقل مغربى و رمانى و طبرى روايت كرده است كه اين آيه هنگامى نازل شد كه على ع در حال ركوع انگشترى خود را صدقه داد. مجاهد و سدى نيز همين طور گفته‌اند. از امام باقر ع و امام صادق ع و همه علماى اهل بيت نيز چنين روايت شده است.

- اين آيه درباره عبد اللَّه بن سلام كلبى و اصحابش نازل شده است. در آن وقتى كه آنها اسلام آوردند و يهود روابط دوستى خود را با آنها قطع كردند.

در روايت عطاست كه عبد اللَّه سلام، عرض كرد:

- يا رسول اللَّه، على را ديدم كه در حال ركوع، انگشترى خود را صدقه داد، از اينرو دوستش داريم.

سيد ابو الحمد- به اسناد متصل مرفوع- از ابن عباس روايت كرده است كه:

- عبد اللَّه بن سلام با جمعى از مردم خويش خدمت پيامبر رسيد و عرض كرد:

- يا رسول اللَّه، خانه‌هاى ما دور است و ما مجلسى و جاى گفتگويى، جز اينجا نداريم. قوم ما بعد از آنكه ايمان آورديم، ما را ترك كردند و بر خود حتم كرده‌اند كه با ما ننشينند و زناشويى نكنند و سخن نگويند. اينها بر ما دشوار است.

فرمود:

-( إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ ...)

پس از اين مراسم، پيامبر به مسجد رفت. مردم در حال قيام و ركوع بودند، پيامبر سائلى را ديد. فرمود:

- آيا كسى بتو چيزى داد؟