عرض كرد:

- آرى انگشترى از نقره پرسيد:

- كى داد؟

در حالى كه با دستش به على اشاره مى‌كرد، گفت:

- اين كه ايستاده است.

پيامبر خدا پرسيد:

- در چه حالى انگشتر را بتو بخشيد؟

پاسخ داد:

- در حال ركوع در اينوقت، پيامبر تكبير گفت و اين آيه را قرائت كرد:

(- وَ مَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ‌) در اين وقت حسان بن ثابت شاعر زبر دست اسلامى، چنين گفت:

يعنى:

- اى ابو حسن، جان من و جان هر كس كه به كندى يا شتاب، در راه هدايت است فداى تو باد.

- آيا اين مدح دلنشين من در باره تو، تباه ميشود؟! نه، هرگز! مدحى كه در كنار مدح خداست، تباه شدنى نيست.

- تويى كه در حال ركوع انگشترى خود را بخشيدى. جان به قربانت. اى بهترين ركوع كنندگان!