هدى: مبتداى مؤخر. خبر آن «فيه» است.

نور: عطف بر «هدى» و هدى: در محل نصب و عطف بر «مصدقا» و موعظة: عطف بر «هدى» يعنى «و هادياً و واعظاً»

مقصود

قبلا درباره يهود، سخن گفت، اكنون درباره مسيحيان سخن مى‌گويد:

(وَ قَفَّيْنا عَلى‌ آثارِهِمْ‌): اكثر مفسران گويند: يعنى بدنبال آثار پيامبرانى كه اسلام آورده بودند، عيسى را آورديم. على بن عيسى و بلخى نيز همين معنى را برگزيده‌اند.

جبايى گويد: يعنى عيسى را بدنبال كسانى آورديم كه حكم گذشته را بر آنها واجب كرده بوديم. لكن معناى اول، از لحاظ عربيت، بهتر و از لحاظ معنى واضحتر است.

(بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْراةِ): عيسى را به پيامبرى برگزيديم، در حالى كه به تورات موسى تصديق و ايمان داشت. علت اينكه كتاب تورات را- كه قبلا نازل شده بود- به‌(لِما بَيْنَ يَدَيْهِ) (يعنى پيش رويش) تعبير كرده، اين است كه:

معمولا چيزى كه بعد آيد، گويند: پشت سرش آمد. پس اگر چيزى قبلا آمد، گويند:

پيش رويش آمد.

(وَ آتَيْناهُ الْإِنْجِيلَ‌): و بر او كتابى بنام انجيل نازل كرديم‌( فِيهِ هُدىً وَ نُورٌ): در اين كتاب، بيانات و دلايلى براى احكام وجود دارد و نورى كه وسيله هدايت مردم از سرگردانى باشد.

(وَ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْراةِ): اين كتاب، تورات را تصديق مى‌كرد، زيرا در آن نوشته شده بود كه: تورات، حق است. برخى گويند: يعنى انجيل، دستور مى‌داد كه بايد بر طبق احكام تورات، عمل كرد و مى‌گفت: تورات، نسخ نشده است. برخى گويند: مقصود اين است كه انجيل، آن چنان كه در تورات، وصف شده است، نازل شده.

(وَ هُدىً‌): و هدايت كننده و راهبر است.

(وَ مَوْعِظَةً): و پند دهنده است.