بيان آيه 46- 47

قرائت‌

و ليحكم: حمزه بكسر لام و فتح ميم و ديگران به سكون لام و ميم قرائت كرده‌اند.

بنا بر قرائت حمزه، لام، حرف جر و متعلق به «آتيناه» مى‌باشد. يعنى: انجيل را بر عيسى فرستاديم براى اينكه پيروان انجيل بر آن حكم كنند. مثل‌(أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ) (نساء 105) و بنا بر قرائت ديگران نظير:(وَ أَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ) (آيه 49) است.

لغت‌

قفو: دنبال اثرى رفتن. فعل آن «قفا يقفو». تقفيه: تابع ساختن. قفينا:

بدنبال آورديم. قافيه شعر را به اين جهت مى‌گويند كه تابع وزن است.

آثار: جمع اثر، نشانه آشكار. آثار قوم: بقاياى ايشان. ماثرة: بزرگيى كه انسان از نياكان خود بارث مى‌برد.

اثير: كريم و بزرگ قوم كه درباره‌اش نيكى كنند. ايثار: ترجيح عملى بر ديگرى.

انجيل: در اول سوره آل عمران، تفسير آن گذشت.

وعظ و موعظه: وادار كردن شخص بكارى كه مورد پسند خداست و بيم دادن او از كارهاى ناپسند.

اعراب‌

مصدقا: حال (در هر دو مورد. البته اين كلمه تكرار نشده است، زيرا در اول، حال براى عيسى و معناى آن تصديق وى از تورات و در مرحله دوم حال است از انجيل و عطف است بر جمله‌(فِيهِ هُدىً) كه محلا منصوب و حال است)