هم يكى است. هر گاه آنها يكى از ما را بكشند، زير بار قصاص نمى‌روند و 70 بار شتر خورما، بعنوان خونبها مى‌دهند. ولى هر گاه ما يكى از آنها را بكشيم، قاتل را مى‌كشند و 140 بار شتر خورما از ما مى‌گيرند. هر گاه مقتول زنى باشد، در برابر او مردى از ما را مى‌كشند و هر گاه مردى باشد، دو مرد از ما را مى‌كشند و هر وقت بنده‌اى باشد، آزادى از ما را مى‌كشند. جراحاتى كه بر ما وارد مى‌كنند، از لحاظ ديه نصف جراحاتى كه ما بر آنها وارد مى‌كنيم، حساب مى‌كنند. تو ميان ما و ايشان حكم كن. در اين وقت خداوند آيه سنگسار و آيه قصاص را نازل كرد.

مقصود

در آيات پيش در پيرامون يهوديان و مسيحيان سخن گفته شد، اكنون بمنظور تسلى خاطر پيامبر و ايمنى او از نيرنگ ايشان مى‌فرمايد:

(يا أَيُّهَا الرَّسُولُ لا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسارِعُونَ فِي الْكُفْرِ): «يحزن» برفع هم خوانده شده و تفاوتى ندارد اى پيامبر، مبادرت آنانى كه بسوى كفر مى‌شتابند، ترا محزون نگرداند.

(مِنَ الَّذِينَ قالُوا آمَنَّا بِأَفْواهِهِمْ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَ مِنَ الَّذِينَ هادُوا): از منافقانى كه بزبان اظهار ايمان مى‌كنند و در دل ايمانى ندارند و يهوديان.

(سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ‌): برخى گويند مقصود يهود و منافقان و برخى گويند تنها مقصود يهود است. يعنى سخن ترا ميشنوند كه نسبت دروغ بتو دهند و از زبان تو دروغ جعل كنند.

(سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ‌): و بگوش قوم ديگرى كه نزد تو نيامده‌اند، برسانند.

يعنى اينها جاسوسانى هستند كه نزد تو مى‌آيند براى جاسوسى كردن، زيرا آنان فرستادگان يهوديان خيبر بودند و خود اهل خيبر، در مجلس پيامبر حاضر نبودند. اين معنى از حسن و زجاج و مختار ابو على است.

برخى گويند: يعنى اينها دروغهايى مى‌گويند و بگوش آن عده‌اى كه نيامده‌اند مى‌رسانند. اين دروغ مربوط به داستان زناى محصنه است كه شرح آن گذشت. به آنها