(سبا 51 اگر ببينى كه آنها فزع مى‌كنند) و مثل:(وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ وُقِفُوا عَلَى النَّارِ) (انعام 27: اگر ببينى كه بر آتش هستند) شاعر گويد:

يعنى خداوند او را در مقامات عاليه، جزاى خير دهد و به بهشت ببرد( مِنْ دُونِ اللَّهِ‌): «من» حرف زائد براى تاكيد معنى.

(إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ‌): حرف شرط بر سر ماضى در نمى‌آيد. محققين گويند: يعنى «ان اكن الان قلته فيما مضى»( أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ‌): درباره محل اعراب آن وجوهى است: 1- بدل است از(ما أَمَرْتَنِي) و منصوب 2- بدل است از ضمير «به» و مجرور 3- مفسر است از «آنچه به آن امر شده» و محلى از اعراب ندارد.

مقصود:

اكنون بازهم درباره حضرت مسيح مى‌فرمايد:

(وَ إِذْ قالَ اللَّهُ‌): هنگامى كه خداوند در روز قيامت به عيسى مى‌گويد:

(يا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَ أُمِّي إِلهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌): اين جمله، اگر چه سؤالى است. ولى بمنظور تهديد مسيحيانى است كه مدعى خدايى عيسى و مريم هستند. درست مثل اينكه كسى نسبت بديگرى ادعايى داشته باشد و به او بگويند تو به او گفته‌اى كه چنين ادعايى كند؟! و او پاسخ دهد: نه.

چنين بيانى در حقيقت به منظور نشان دادن شناعت و زشتى ادعاى كسانى است كه گمراه شده، عيسى و مادرش را خدا پنداشته‌اند.

وجه ديگرى هم در اينباره ذكر كرده‌اند و آن اينكه: خداوند ميخواهد بدينوسيله به عيسى خبر دهد كه مردم، پس از او درباره‌اش چنين حرفهايى زده‌اند.

زيرا ممكن است كه عيسى از آن بى‌خبر باشد. اين وجه، از بلخى است. لكن وجه اول صحيحتر است.