بيان آيه 33- 34

لغت‌

نفى: اصل معناى اين كلمه، هلاك كردن و اعدام است. نفايه، نابود كردن خوراكيهاى متعفن. به معناى طرد و تبعيد نيز بكار ميرود. شاعر گويد:

يعنى: آنان از راه بزرگان طرد ميشوند، هم چنان كه چوب پنبه زنان ذرات پشم و پنبه را دور ميكند.

خزى: فضيحت و رسوايى «خزى يخزى خزياً» يعنى افتضاح شد. لبيد گويد:

يعنى نفس را بنيكى براى خداوند بزرگ خوار گردان.

اعراب‌

فساداً: مصدر كه بجاى حال بكار رفته، يعنى «مفسدين»( أَنْ يُقَتَّلُوا): محلا مرفوع و خبر است براى «جزاء»( الَّذِينَ تابُوا): ممكن است مرفوع و مبتدا و خبر آن «فاعملوا» و ممكن است منصوب و مستثناى از «يقتلوا» باشد.

شأن نزول‌

در سبب نزول اين آيه، اختلاف است. ابن عباس و ضحاك گويند: درباره كسانى نازل شده است كه با پيامبر خدا پيمان بسته بودند و پيمان خود را شكستند و در روى زمين فساد كردند. حسن و عكرمه گويند: درباره اهل شرك نازل شده است. قتاده و سعيد بن جبير و سدى گويند: درباره عرينيان نازل شد. اينان بمدينه آمده، مسلمان شدند. لكن آب و هواى مدينه با آنها سازگار نبود و رنگ آنها زرد شد. پيامبر به آنها دستور داد كه بروند از شير و بول شتران بنوشند تا بهبود يابند. پس از آنكه از