[سوره المائدة (5): آيات 25 تا 27]

(قالَ رَبِّ إِنِّي لا أَمْلِكُ إِلاَّ نَفْسِي وَ أَخِي فَافْرُقْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ (25) قالَ فَإِنَّها مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِي الْأَرْضِ فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ (26) وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبا قُرْباناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِما وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قالَ إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ (27))

[1]

ترجمه‌

موسى گفت: پروردگارا. من جز مالك خودم و برادرم نيستم بنا بر اين ميان ما و مردم فاسق جدايى افكن. خداوند فرمود: بنا بر اين، سرزمين مقدس بر آنها حرام است، آنها چهل سال در بيابان سرگردان مى‌مانند و بحال مردم فاسق تاسف مخور.

و بر آنها تلاوت كن سرگذشت دو فرزند آدم را براستى، آن گاه كه قربانى تقديم داشتند و از يكى از آنها قبول شد و از ديگرى نشد. آنكه قربانيش قبول نشده بود گفت:

ترا مى‌كشم. گفت: خداوند از مردم با تقوى قبول مى‌كند.

[1]- آيه 25 و 26 سوره مائده جزء ششم سوره 5