(مِنَ الَّذِينَ يَخافُونَ‌): از كسانى كه خدا ترس بودند.

(أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمَا): قتاده و حسن گويند يعنى خداوند نعمت اسلام به آنها بخشيده بود. جبايى گويد: منظور اين است كه آن دو، از جباران مى‌ترسيدند و خداوند به آنها توفيقى بخشيد كه خوف، آنها را از بيان حق و طاعت، باز ندارد.

سعيد بن جبير «يخافون» را بضم ياء قرائت مى‌كرد و از ابن عباس در تفسير آن روايت شده است كه: آنان از جباران بودند و خداوند نعمت اسلام به آنها بخشيده بود.

(مقصود از اسلام، تسليم در برابر حق است)