اعراب‌

(فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ‌): ضمير را منفصل آورده، تا ضمير مستتر را تاكيد كند و عطف بر آن صحيح باشد، زيرا عطف اسم ظاهر بر ضمير مستتر و متصل بدون تاكيد آن، قبيح است، درست مثل اين است كه اسمى به فعلى عطف شود. بايد دانست كه صحيح نيست، گفته شود: ضمير فعل ظاهر شده است، زيرا در اين صورت فعل «اذهب» خالى از ضمير مى‌شود و اين جايز نيست.

(ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبابَ فَإِذا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غالِبُونَ‌): آن دو تن به بنى اسرائيل چنين گفتند:

- شما داخل دروازه شهر جباران شويد، كه بر آنها غالب خواهيد شد.

آنان، اين مطلب را از بيانات موسى- كه آنها را بكمك خداوند دلگرم كرده بود- فهميده بودند. برخى گفته‌اند: آن دو، فهميدند كه خداوند رعب بنى اسرائيل را در دل جباران افكنده است، بنا بر اين فهميدند كه اگر قدم بدروازه شهر گذارند، پيروز خواهند شد.

(وَ عَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا): و بخداوند كه شما را بر جباران نصرت مى‌بخشد توكل كنيد.

(إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌): اگر بخدا و وعده‌هاى پيامبرش ايمان داريد. سپس سخنانى كه قوم، در پاسخ موسى گفته بودند؟ بيان مى‌كند:

-( قالُوا يا مُوسى‌ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها): گفتند اى موسى ما هرگز داخل آن شهر نخواهيم شد.

(أَبَداً ما دامُوا فِيها): مادامى كه جباران در آن شهر ساكن باشند. اين جمله را باين جهت گفتند كه، آنها از درشتى اندام جباران و قدرت ايشان ترسيده بودند و به وعده خداوند، اعتماد نداشتند.

(فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا): اى موسى، تو و خدايت برويد و با جباران بجنگيد.

(إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ‌): ما در اينجا هستيم، تا وقتى كه بر آنها پيروز گردى و بسوى ما باز گردى. در آن وقت ما داخل شهر مى‌شويم.