ديگر نمى‌توانند بگويند: «سه تاست» زيرا «يك» بودن با «سه تا» بودن، متناقض است و اگر منظور آنها از «خدا يكى است» مثل يكى بودن «چراغ، خورشيد، خانه، انسان ...» است، در اين صورت، به توحيد معتقد نيستند، بلكه خدا را شبيه مخلوقات، كرده‌اند، زيرا ميان توحيد و عدم توحيد- كه مربوط به مخلوقات است واسطه‌اى وجود ندارد.

(انْتَهُوا): از اين گفتار شنيع دست برداريد.

(خَيْراً لَكُمْ‌): و كارى كنيد كه براى شما بهتر باشد( إِنَّمَا اللَّهُ إِلهٌ واحِدٌ): نه چنان است كه شما مى‌گوئيد، عيسى را از خدايى بهره و نصيبى نيست، او نه خداست، نه شريك خدا، نه پسر خدا.

آرى خداوند، يكتاست، زيرا كسى كه داراى فرزند يا همدم باشد، شايسته پرستش نيست. لكن از آنجا كه او شايسته خدايى و پرستش است، يكتاست، او را نه فرزندى است، نه شبهى. نه همدمى نه شريكى. سپس خود را از آنچه پيروان باطل گويند، منزه ساخته، فرمود:

(سُبْحانَهُ أَنْ يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ): لفظ «سبحان» بمعناى تنزيه ذات بارى تعالى از عيوب است. يعنى خداوند منزه است از اينكه وى را فرزندى باشد.

(لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ‌): او راست پادشاهى، مالكيت و آفرينش آنچه در آسمانها و زمين است و مى‌تواند هر گونه تصرفى در آنها بكند. از جمله آنها عيسى و مادر اوست. چگونه مملوك و آفريده، فرزند مالك و خالق خويش است؟

(وَ كَفى‌ بِاللَّهِ وَكِيلًا): و كافى است كه خداوند، قيم، مدبر و رازق همه موجودات زمينى و آسمانى است.

بقولى يعنى: كافى است كه خداوند حافظ اعمال بندگان است و آنها را بر اعمالشان جزا مى‌دهد. بنا بر اين جمله اخير، تسليتى است براى پيامبر گرامى اسلام و تهديدى است براى آنهايى كه در باره خداوند مطالبى مى‌گويند كه در خور ذاتش نيست‌