جنس مخالف و آميزش آنها نيافريده است.

4- يعنى او رحمت خداست. چنان كه در جاى ديگر مى‌فرمايد:(وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ) (مجادله 22) يعنى آنان را برحمت خود تاييد كرد. بنا بر اين عيسى را براى مومنان و پيروانش، رحمت قرار داده است، زيرا آنان را به راه سعادت هدايت كرده است.

5- يعنى او روح خداست كه وى را آفريد و صورت بخشيد، آن گاه او را به سوى مريم فرستاد و بوسيله مريم در ميان مردم ظهور پيدا كرد. اين قول از ابو العاليه و ابى بن كعب است.

6- روح، در اينجا يعنى جبرييل. بنا بر اين عطف است بر ضمير مستتر در «القى» و مقصود اين است كه: خداوند و روح كه از جانب اوست- يعنى جبرئيل- عيسى را به مريم القا كردند.

(فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ‌)- مردم كتابى را امر مى‌كند كه به يكتايى خداوند و رسالت پيامبرانش اقرار كرده، او را بى شريك و بى رفيق و بى فرزند، بشناسند.

(وَ لا تَقُولُوا ثَلاثَةٌ): خطاب به مسيحيان است. زجاج گويد: يعنى نگوييد:

خداى ما سه تاست.

برخى گويند: اين معنى، صحيح نيست، زيرا آنان به سه خدا معتقد نيستند بلكه مى‌گويند: خدا يكى و داراى سه عنصر است: پدر، پسر و روح القدس. اين مطلب، درست به اين مى‌ماند كه بگوييم: چراغ يكى است كه از ماده سوخت و فتيله و شعله، تشكيل شده و خورشيد يكى است كه از جسم و نور و پرتو، تشكيل يافته.

اينها همه غلطند، زيرا نه چراغ در حقيقت يكى است و نه خورشيد! درست مثل اين است كه عدد ده را يا ده چيز را «يك» فرض كنيم يا اينكه انسان را، يا خانه را، يك چيز بدانيم. حال آنكه هيچ يك از اينها در واقع يكى نيستند، بلكه از چند چيزى تشكيل يافته‌اند.

بنا بر اين منظور ايشان از «خدا يكى است» يعنى- حقيقةً- يكى است،