يعنى: شما را دو تا دو تا و يكى يكى كشتم و مره را مانند ديروز كه پشت كرده است، ترك كردم.

عول، ستم و انحراف. «عول فرايض» هنگامى است كه سهام كم آيد و نقص بر آنها وارد شود. ابو طالب گويد: «بميزان قسط وزنه غير عائل» يعنى: با ميزان عدل كه وزن آن ستمكارانه نيست. فعل اين كلمه: «عال يعول» است و «عال يعيل» مصدر آن «عيله» بمعناى احتياج است. شاعر گويد:

يعنى: فقير نمى‌داند كه كى غنى مى‌شود و غنى نمى‌داند كه كى محتاج مى‌شود.

برخى گفته‌اند: «الا تعولوا» يعنى «كه احتياج پيدا نكنند» لكن اشتباه رفته‌اند برخى هم گفته‌اند: يعنى «نانخورهاى شما زياد نشوند» اين هم اشتباه است زيرا اين معنى با «الا تعيلوا» مناسب است كه اسم فاعل آن «معيل» مى‌آيد.

صداق و صداق و صدقه و صدقه: مهر نحله: بخشش.

زنبور عسل را «نحل» گويند، زيرا خداوند بوسيله او بمردم عسل مى‌بخشند.

هنيئى: گوارا مري‌ء: شفا بخش‌

اعراب‌

(ما طابَ‌): فراء گويد «ما» مصدرى است يعنى «الطيب» از مجاهد روايت شده است: «فانكحوا النساء نكاحاً طيباً» مبرد گويد: «ما» بمعناى جنس است و برخى گفته‌اند: بمعناى مبهم است، زيرا موقعيت، با ابهام تناسب دارد.

(مَثْنى‌ وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ‌): بدل از «ما طاب» و منصوب هستند. اين كلمات، غير منصرف هستند، زيرا از نه علت عدم انصراف، عدول و صفت، در آنها وجود دارند، ابو على گويد: كلمات مذكور براى‌(ما طابَ لَكُمْ) حال هستند و منظور اين است كه نكاح بايد در يكى از اين حالات باشد: حالت دو همسرى، حالت سه همسرى و