[سوره آل‌عمران (3): آيات 161 تا 163]

(وَ ما كانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَغُلَّ وَ مَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ بِما غَلَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ ما كَسَبَتْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ (161) أَ فَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَ اللَّهِ كَمَنْ باءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (162) هُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ اللَّهُ بَصِيرٌ بِما يَعْمَلُونَ (163))

[1]

ترجمه:

هيچ پيغمبرى را نرسد كه خيانت كند و هر كس خيانت كند با خيانت خود روز قيامت بيايد و سپس هر انسانى بعمل خود جزاى كامل داده شود و آنها ستم نخواهند شد.

آنكه خشنودى خدا را پيروى كرده با كسى كه با خشم خدا قرين گشته و جايگاهش دوزخ است برابر توان بود؟! آنها در نزد خدا درجات مختلف دارند و خدا باعمال آنها بينا است.

[1] سوره آل عمران آيه 161 تا 163 جزء 4 سوره 3