بيان آيه 161

لغت:

1- اصل غلول از غلل است. يعنى داخل شدن آب در سوراخها و شكافهاى درخت و گفته ميشود: يغل الماء فى اصول الشجر يعنى آب وارد ريشه‌هاى درخت شد.

غلول: خيانت زيرا خيانت بطور مخفى نسبت به ملك و دارايى كسى از وجه غير حلال انجام ميشود مثل غلل (كه آب بطور نامحسوسى وارد اصول درخت ميشود).

غل: يعنى حقد نيز از همين ماده است چون مثل غلل بطور نامحسوس در نفس انسان رسوخ ميكند.

غليل: حرارت عطش.

مورد و شأن نزول:

از ابن عباس و سعيد بن جبير روايت شده كه اين آيه درباره قطيفه سرخرنگى بوده كه در روز بدر از غنايم گم شد. بعضى گفتند شايد پيغمبر خود آن را برداشته.

در روايت ضحاك آمده كه مردى سوزنى را از غنايمى كه در جنگ هوازن به دست آمده بود برداشت پس اين آيه آمد.

از مقاتل است كه آيه درباره غنايم احد ميباشد در موقعى كه تيراندازان بخاطر غنيمت جا و سنگر خود را ترك كردند باين فكر كه پيغمبر 6 دستور دهد كه هر كس هر چه از غنايم بچنگش افتاده از خود اوست و به ديگران قسمت نمى‌شود چنان كه در جنگ بدر چنين شد پيغمبر فرمود شما گمان ميكنيد كه ما خيانت خواهيم كرد و غنايم را بين شما تقسيم نمى‌نماييم پس خداوند اين آيه را فرستاد براى شناساندن حكم غنايم.

و گفته‌اند درباره اداء وحى آمده چون وقتى پيغمبر قرآن ميخواند و آياتى كه‌