بيان آيه 249

شرح لغات:

فصل: جدا كرد از فصل، بمعناى قطع و جدا كردن و «فصل بالجنود» يعنى لشكر را از مركز و محلشان جدا كرد و برد و در مورد از شير گرفتن بچه نيز كلمه «فصل» بكار ميرود.

جنود: جمع جند (لشكر) و اصل معناى آن زمين سخت صاحب سنگ است ولى بعداً بهر اجتماع نيرومند اطلاق شد.

لم يطعمه: نچشد.

اغترف: برگيرد- بردارد. با دست برگيرد.

غرفة: كفى و مشتى.

جاوزه: گذشتند و عبور كردند و اجازه از همين ماده بمعناى گذراندن است و مجاز هم آنست كه از اصل بموارد استعمال گذشته است و «تجاوز» بمعناى عفو، گذشت از گناه با عفو و بخشش و بمعناى «ظلم» گذشتن از حدود و مقررات است.

طاقة: قوه و نيرو.

فئة: جمعيت و دسته‌اى از مردم. جمع آن «فئون و فئات» است.

تفسير:

(فَلَمَّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ): در اين جمله حذفى شده و بقيه جمله بدان دلالت دارد و آن حذف اينست كه در پاسخ درخواست آنان، اميرى معين شد و تابوت را با همان صفت و خصوصيت كه بآنها قول داده شده بود آورد و آن امير همان طالوت بود و طالوت آنها را از مكانشان خارج كرد و براه انداخت.

در تعداد اين لشكر رقم‌هايى ذكر شده است: