[سوره البقرة (2): آيه 249]

(فَلَمَّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ قالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَ مَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلاَّ قَلِيلاً مِنْهُمْ فَلَمَّا جاوَزَهُ هُوَ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ قالُوا لا طاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ قالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ (249))

[1]

ترجمه:

پس همين كه طالوت لشگر را بيرون برد گفت: خدا شما را بنهر آبى آزمايش ميكند هر كس از آن نوشد از من نيست و هر كس از آن نچشد از من است مگر آن كس كه با دست خويش، كفى بردارد پس همه (آن سپاه) آشاميدند بجز عده كمى از آنها، و همين كه او با كسانى كه ايمان آورده بودند از جوى گذشتند، گفتند: امروز ما را طاقت جالوت و سپاهيان او نيست آنها كه به لقاء پروردگار يقين داشتند گفتند: بسيار شده كه گروهى اندك بخواست خدا بر سپاهى بسيار، غلبه يافته و خدا يار و كمك صابران است.

[1]- سوره بقره آيه 249 جزء 2 سوره 2