بيان آيه 282

شرح لغات:

تداينتم- به همديگر وام داديد و تداين القوم يعنى جمعيتى به همديگر قرض دادند.

املال و املاء: بيك معنا است كه همان گفتن و اظهار است.

فليملل: بايد بگويد و تصديق كند.

لا يبخس: كم نكند و بخس بمعناى نقص و كم شدن است و «ثمن بخس» يعنى بهاى كم و ناقص.

سفيه: سبك عقل و نادان و اصل «سفه» خفت و سبكى است.

لا يأب: دريغ نكند و اباء، سرپيچى و بجا نياوردن كار است.

تضل: فراموش كند و اصل «ضلال» بمعناى هلاكت است و بعضى مى‌گويند اصل آن رفتن چيزى است كه ديگر بدست نيايد.

لا تسأموا: ملول نشويد و «سأم» بمعناى ملالت است.

اقسط: عادلانه‌تر و قسط بمعناى عدل است.

تفسير:

پس از اين كه خداوند دستور داد كه به بدهكارى كه در سختى قرار گرفته است بايد مهلت داده شود اكنون احكام دين مدت‌دار و معاملات قرضى را بيان مى‌كند:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا تَدايَنْتُمْ بِدَيْنٍ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى) اى كسانى كه خدا و رسول را باور داريد هر وقت بعضى از شما با بعضى معامله كرد و يا قرضى داد تا مدت معين. در اين كه چرا پس از فعل «تداينتم» كلمه «دين» تكرار شده دو وجه گفته‌اند:

1- اين لفظ براى تأكيد آورده شده كه كاملا معناى آن در ذهن استوار گردد.