ترجمه:

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد اگر بهمديگر وامى تا مدت معين داديد آن را بنويسيد و بايد نويسنده‌اى از ميان شما، بدرستى بنويسد و نويسنده از نوشتن، آن چنان كه خدايش آموخته، دريغ نكند، بايد بنويسد و كسى كه حق بعهده اوست (مديون) املاء كند يعنى بگويد و امضاء كند و از خدا بترسد و (از آنچه مقرر شده) چيزى كم نكند و اگر كسى كه حق بعهده اوست (مديون) سفيه يا ناتوان و عاجز است و املاء كردن نميتواند سرپرست او بدرستى املاء كند و دو نفر از مردان را گواه بگيريد و اگر يافت نشود، يك مرد و دو زن از كسانى كه رضايت ميدهيد و اگر يكى از آنها فراموش كند ديگرى بخاطر آورد و چون گواهان دعوت شوند دريغ و اباء نكنند از نوشتن وام، كوچك يا بزرگ، تا مدت آن وام، اين (نوشتن) نزد خدا درست‌تر و براى گواهى دادن محكم‌تر و براى ترديد نكردن شما مناسب‌تر است مگر آنكه معامله‌اى نقد باشد كه ما بين خودتان بدهيد و بگيريد كه گناهى بر شما نيست كه ننويسيد و چون معامله كرديد شاهد بگيريد و نويسنده و شاهد ضررى نبينند و اگر چنين كرديد اين، بدكارى با خودتان است از خدا بترسيد او بشما (مصالح امور را) ياد ميدهد و خدا بهر چيز دانا است.