(7) و البتّه خداى تعالى (بآدمى) بر اين ناسپاسى گواهست (8) و او بخاطر دوستى مال سخت بخيل است (9) آيا آن آدمى نميداند آن گه كه مردگان از گورها بيرون شوند.

(10) و آنچه در سينه‌هاست فراهم آيد (11) در آن روز پروردگار ايشان بطور قطع بحال ايشان آگاهست.

قرائت:

در شواذ قرائت ابى حيات فاثّرن، بتشديد ثاء، و قرائت على (ع) و قتاده و ابن ابى ليلى (فوسّطن) بتشديد سين است.

دليل:

ابن جنّى گويد فاثّرن مانند ابدين و أرين نقعا است چنانچه انسان اختيار ميكند نقش و غير آن را از آنچه را كه ناظر ظاهر ميكند و آن از تاثير همزه فاء الفعل است، و اثرن بتخفيف از اثاره است، پس همزه زايد است و قول خدا فوسطن بتشديد معنايش ميّزت به جمعا است يعنى آن را دو قسم و دو شق قرار داديم و معناى وسطنه بتخفيف در ميان و وسط گرديدن است.

لغات:

الضبح: يعنى، همهمه و نفس زدن اسبهاست در موقع دويدن.

و بعضى گفته‌اند: آن نفس تند زدن است در موقع دويدن، و ضبحت الخيل تضبح ضبحا و ضباحا، اسبها نفس تند زدند ... و بعضى گفته‌اند ضبح و ضبع بيك معنى است و آن اينست كه نفسش بقدرى در رفتن بكشد كه مزيدى بر آن نباشد.