بالا بر ايشان جارى شود.

التّغامز: اشاره كردن بعضى بر ديگرى بچشم است از روى مسخره و عيبجويى گفته ميشود چشمك زد.

الفاكهون اللاهون: شوخى و تفريح كردن از روى غفلت است و فكاهه شوخى كردن است. و اصل و ريشه ثواب از رجوع است مثل اينكه رجوع ميكند به عملش بر عامل و ثاب عليه عقله هر گاه رجوع كند.

اعراب:

(عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ‌) ممكنست مفعول منصوب باشد براى تسنيم يعنى مزاج و طبيعتش از چشمه‌اى باشد كه از بالا بر ايشان ميريزد. مانند قول خداى تعالى. او اطعام يتيما. و ممكنست كه منصوب باشد بنا بر تقدير. و يسقون من عين. و ممكن است منصوب بر حاليّت باشد و تسنيم معرفه و عينا نكره باشد.

مقصود و تفسير:

چون ذكر حال فجّار گذشت خداى سبحان در پى آن حال نيكان را ياد نموده پس فرمود:

((كَلَّا)) يعنى افرادى كه بعذاب ابدى خدا رسيده‌اند ايمان به آن نميآورند. پس بنا بر اين متّصل بما قبل آن ميشود. و بعضى گفته‌اند: يعنى حقّا و متّصل بما بعدش ميشود.

((إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ)) البتّه كتاب نيكانى كه مطيع خدا هستند( (لَفِي عِلِّيِّينَ)) يعنى هر آينه در مراتب عاليه محفوف و پيچيده بجلالت است. قتاده و مجاهد و ضحّاك و كعب گويند: يعنى در آسمان هفتم و در آنجا ارواح مؤمناست. در