روايت ديگر ضحّاك گويد: يعنى در سدرة المنتهى و آن مكانى است كه بآنجا تمام او امر و مقدّرات خداوندى منتهى ميشود (و آن مقام جبرئيل 7 است)

گفتار بزرگان در معنى علّيون‌

ابن عبّاس گويد: علّيون بهشت است. فرّاء گويد: علّيون بلندى بعد از بلندى است كه براى آن انتها و پايانى نباشد. و در روايت ديگرى از ابن- عبّاس: علّيون لوحى است از زبرجد سبز آويخته در زير عرش و در آن اعمال بندگان خدا نوشته شده است.

و از براء بن عازب از پيامبر 6 روايت شده كه فرمودند:

علّيّين در آسمان در زير عرش خدا است.

((وَ ما أَدْراكَ ما عِلِّيُّونَ)) و اين بزرگداشت مقام اين مرتبه و تجليل امر آن و تنبيه بر اينكه تفصيل فضيلت و عظمت اين مقام ممكن نيست علم پيدا كردن بآن مگر بمشاهده و ديدن از نزديك (اللّهمّ ارزقنا) سپس فرمود:

((كِتابٌ مَرْقُومٌ)) يعنى آن كتابيست كه در آن تمام طاعتها و آنچه موجب روشنى چشم آنان و مايه خوشحالى آنهاست نوشته شد. ضدّ كتاب و پرونده فجّار كه در آن چيزهايى مرقوم است كه موجب بدى حال آنها و تاريكى چشم ايشانست.

مقاتل گويد: در آن كتاب براى ايشان خيرات نوشته شده در ساق عرش الهى و بر آن دلالت ميكند قول خدا( (يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ)) يعنى فرشتگانى كه در علّيين هستند گواهى و حاضر ميكنند كتاب مزبور را. يا اين كتاب را هنگامى كه بسبب و وسيله آن صعود و ارتقاء بمقام علّيين نمود. و مقرّبون آنهايى هستند كه نزديك بكرات خدا شده‌اند در بالاترين و بهترين مقامات.