عدد سى و چهل تا عدد نود و عدد بيست هم بر همين منوال جارى شده است زجاج گويد: (عليّون) ناميست براى بلندترين مكانها و اعراب آن مانند اعراب جمع است. براى اينكه آن بر لفظ جمع است چنانچه مى‌گويى: هذا قنسرون.

اين است قنسرون. و رأيت قنسرين.

الارائك: پشتى‌ها و مخطّه است كه در حجله‌ها و اطاقهاى پذيرايى گذارده ميشود.

الرّحيق: مشروبيست كه خالص باشد.

حسان گويد:

مينوشانيدن هر كسى را كه بر ايشان در منطقه بريص وارد ميشد از آب خنك يا شراب سردى كه از اين ظرف بظرف ديگر ميكردند. شاهد اين بيت كلمه رحيق است كه شراب خالص باشد.

خليل گويد: رحيق بهترين و نيكوترين شرابست.

التّنافس: آرزوى هر يك از دو نفس است. مثل چيز نفيسى را كه براى آن ديگريست كه براى او باشد. تنافسوا فى الشّى‌ء تنافسا آرزو كنند در چيزى آرزو كردنى. و نافسه و نفّس عليه بالشّى‌ء آرزو كرد بر او چيزى را. ينفّس نفاسه، آرزو ميكند نفاسه و گرانقدرى را هر گاه بآن بخل ورزيد براى بزرگى قدر آن نزد آن. و اين چيزى كه آرزوى آن ميكند ارزنده و گرانقدر است.

المزج: ممزوج و مخلوط كردن مايعى بمايع ديگر است كه بر خلاف آن باشد مانند ممزوج كردند شراب بآب (شير با سركه).

التسنيم: چشمه آبيست كه از بالا بپائين جارى ميشود. از غرفه‌ها بر ايشان جارى ميشود. و مشتق از سنام است و سنمت العين تسنيما هر گاه از