در طلبيدن تو و عذر خواستن بنا بر اين شاهد اين بيت كلمه عذر است كه جمع عاذر است، پس عذرا و نذرا حال از القاء است گويا اينكه ايشان القاء ذكر ميكنند در حال اعذار و انذار و كسى كه (وقتت) بواو خواند براى اينست كه اصل كلمه از وقت است و كسى كه آن را تبديل بهمزه نموده پس براى مضموم بودن واو است و واو اوّل وقتى در مثل وجوه و و عود و سوّم در مثل ادور مضموم شد بنا بر شايع تبديل بهمزه ميشود براى ثقيل دانستن ايشان (فيها) ضمّه را بر واو.

تفسير و مقصود:

((وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً)) ابن عبّاس و مجاهد و قتاده و ابى صالح گويند يعنى بادها را پى در پى فرستادم مانند دويدن اسب. پس بنا بر اين عرفا منصوب است بر حاليت از قول ايشان جاءوا اليه عرفا واحدا يعنى پى در پى.

ابن مسعود و ابى حمزه ثمالى از اصحاب على (ع) از آن حضرت روايت كرده‌اند كه آنها فرشتگانند كه فرستاده بمعروف از امر و نهى خدايند و بنا بر اين مفعول له است و بعضى گفته‌اند: مراد از مرسلات پيامبرانند كه بدعوت معروف آمده‌اند و ارسال نقيض امساك است.

((فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً)) يعنى بادهاى تند و سخت. هبوب و عصوف وزش باد است بسختى‌( (وَ النَّاشِراتِ نَشْراً)) آن بادهائيست كه باران ميآورد ابرها را براى باريدن پراكنده ميكند پراكندنى چنانچه آبستن بارانست.

ابو حمزه ثمالى و ابو صالح گويند: آنها فرشتگانند كه كتب سماوى را از خداى تعالى پراكنده ميكنند.