و بعضى گفته‌اند: يعنى بحقّ بزرگست از ثابت بودن چيزها به ذات او زيرا اگر او نبود هر چيزى باطل بود. بعلّت اينكه چيز او چيزى صحيح نيست مگر اينكه آن چيز مقدور او يا مقدور مقدور اوست كه آن قدرت باشد.

و بعضى گفته‌اند: يعنى بلند است كسى كه تمام بركات از اوست مگر اينكه اين معنى در صفت هم پنهان است كه بآن تصريح نشده و البتّه آنچه بآن تصريح شده اينست كه خدا بلند است باستحقاق تعظيم (سبحان ربّى العظيم و بحمده).

(الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ‌) و ملك توسعه مقدور است براى كسى كه براى او سياست و تدبير است و معناى آن اينست. آن چنان كسى كه او مالك است و براى او ملك و حكومت است كه بهر كس بخواهد ميدهد و در آن تصرّف ميكند چنان كه ميخواهد. و البتّه ذكر يد( بِيَدِهِ الْمُلْكُ‌) براى تأكيد و براى اينست كه بيشتر تصرّفات و بخشش‌ها با (يد) و دست انجام ميگيرد.

(وَ هُوَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ) و او بر هر چيز توانا است از نعمت دادن و انتقام كشيدن.

و بعضى گفته‌اند: يعنى بدرستى كه خدا تواناى بر هر چيزى صحيح است كه هر چيز مقدور براى او باشد و آن اخصّ است از قول ما و هو بكل شي‌ء عليم و او بهر چيزى داناست. براى اينكه چيزى نيست مگر اينكه واجب است كه خدا آن را بداند زيرا چيزى نيست مگر اينكه صحيح است كه فى نفسه در ذات خود معلوم باشد و خداوند سبحان توصيف نميشود به اينكه او قادر است بر چيزى كه صحيح نيست كه در ذات خود مقدور باشد مانند چيزى كه وقت آن گذشته از آنچه را كه باقى نميماند.