خواهد بود، براى آنكه ياد آورد شد كه بهشت آماده و مهياى براى مؤمنين است و با ايمان چيز ديگرى را ياد نكرد.

((وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ)) يعنى صاحب انعام عام و احسان فراوان بر بندگانش ميباشد، سپس فرمود:

((ما أَصابَ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ)) نميرسد بلاء و مصيبتى در روى زمين مانند قحطى باران و كمبود گياهان و نقصان ميوه‌جات.

((وَ لا فِي أَنْفُسِكُمْ)) و نه در جان خودتان از بيماريها و ديدن داغ اولاد.

((إِلَّا فِي كِتابٍ)) مگر آنكه در كتاب است، يعنى مگر آنكه آن ثبت در لوح محفوظ است.

((مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها)) يعنى از پيش از آنكه جانها را بيافرينم، مقصود اين است كه خداى تعالى آن را در لوح محفوظ ثبت كرده پيش از آنكه جانها را خلق كند تا استدلال كند فرشتگان را بآن بر اينكه او عالم بذاته است همه چيز را به حقايقش ميداند.

((إِنَّ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ)) يعنى اثبات اين با كثرت و زيادتش بر خدا آسان و غير مشكل است، سپس بيان فرمود خداوند سبحان براى چه اين كار را كرد، پس فرمود:

((لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‌ ما فاتَكُمْ)) تا آنكه غصّه نخوريد بر آنچه از شما فوت شده يعنى اين كار را ما كرديم براى اينكه شما محزون نشويد بر آنچه فوت ميشود، از شما از نعمتهاى دنيا.

((وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ)) و مسرور نشويد بآنچه كه بشما ميرساند يعنى به آنچه كه عطا كرد خدا شما را از آن و چيزى كه موجب بر طرف كردن اندوه و سرور