و گاهى ممكنست كه از نظر ديدن و رؤيت بنا بر اتّساع قصد شود زيرا گردانيدن ديده را بطرف ديدگاه عقبش رؤيت است و گاهى اطلاق ميشود بر چيزى لفظى كه مرادف آن نيست ولى نزديك بآنست مثل قول ايشان (عرب) للمزاده راويه و للفناء عذره مشك آب براى زاد و توشه سفر و توالت رفتن براى كنار ديوار، و گاهى (نظرت) فلم تنظر مثل تكلّمت و لم تتكلّم ميشود يعنى سخن گفتن ولى حرفى كه بنا بطبق مقصود و مراد باشد نزدى، پس همين طور نگاه كردى، ولى به چشمت منظر و ديدگاهى را نديدى چنانچه خواسته بودى‌[1] يا نديدى منظرى را كه موجب شگفت تو شود، و بعضى ديگر مثل زده از باب مهلت دادن گويد:

(نظرت هو) يعنى مهلت دادم او را و از اين معناست قول خدا (غير ناظرين اناه)[2] منتظر بظرف طعام او نباشند، و مانند آنست قول فرزدق شاعر:

انتظار تو را بردم چنانچه منتظر شدم خدا را تا كفايت كرد تو را يعنى بينياز كرد تو را از سؤال بخيلان يا دفع نمود از توسعايت مغرضين را قصد نموده انتظرت كما انتظرن و گاهى (انظرت) بمعناى انتظرت ميآيد طلب ميكنى بقول خودت (انظرنى) طلب مهلتى ميكند بانتظار پس از اينست قول شاعر:

[1]- مترجم گويد: و مثل آنست گفته جناب سلمان( ع) در روزى كه او را براى بيعت كردن با ابى بكر بزور بمسجد آوردند او بصداى بلند گفت فعلتم و ما فعلتم كرديد و نكرديد، يعنى خليفه و رهبرى بعد از پيامبر انتخاب كرديد ولى آن كسى را كه بايد انتخاب كنيد نكرديد كه آن حضرت امير المؤمنين على بن ابى طالب( ع) خليفه معيّن و مسلّم و منصوص خدا و پيامبر6 بود او را اختيار نكرديد.

[2]- سوره احزاب آيه: 53.