ميفرمايد:

(إِنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ) يعنى: دنيا زودگذر و فانى شدنى است، و هر كس كه فانى را بر باقى گزيند نادان و ناقص است.

حسن مفسّر گويد: آن كس كه دنيا را آفريده است از آن آگاهتر است.

(وَ إِنْ تُؤْمِنُوا) يعنى: اگر بخدا و رسول ايمان آوريد.

(وَ تَتَّقُوا) يعنى: و از نافرمانى او بترسيد.

(يُؤْتِكُمْ أُجُورَكُمْ) يعنى: در سراى آخرت پاداش اعمالتان را خواهد داد.

(وَ لا يَسْئَلْكُمْ أَمْوالَكُمْ) از سفيان بن عيينه و جبائى نقل شده است كه:

خداوند تمام اموال شما را بعنوان ماليات از شما نميخواهد، گرچه در قسمتى از اموالتان زكات قرار ميدهد.

بعضى گفته‌اند يعنى: خداوند اموالتان را از شما نميخواهد، زيرا تمام اموال از آن خدا است و او است كه اين اموال را مى‌بخشد.

بعضى هم گفته‌اند يعنى: رسول خدا 6 در مقابل اداء رسالت از شما نميخواهد كه اموالتان را به او بدهيد.

(إِنْ يَسْئَلْكُمُوها فَيُحْفِكُمْ) اگر خداوند بخواهد با جدّيت زياد تمام اموالتان را از شما مطالبه نمايد.

(تَبْخَلُوا) از دادن تمام اموالتان دريغ خواهيد نمود، از ابى مسلم نقل شده است كه يعنى: اگر بهنگام گرفتن زكات با شما نرمش بخرج دهند و بشما پاداشهاى بزرگ وعده نمايند از دادن اموالتان كوتاهى خواهيد كرد.

(وَ يُخْرِجْ أَضْغانَكُمْ) يعنى: اگر تمام اموالتان را از شما بخواهند كينه‌توزى و دشمنى شما نسبت بخدا و رسول ظاهر خواهد شد، و لذا خداوند در صدى از ثروت شما را بعنوان عشريه و غيره واجب كرده است.