لغات آيات:

يحفكم- احفاء عبارتست از تأكيد و اصرار در خواستن تا آنجا كه منتهى شود به پا برهنه رفتن و گفته ميشود: (احفاه بالمسألة) يعنى: با اصرار زياد از او خواست، مضارع (يحفيه) مصدر (احفاء).

ابى مسلم گفته: احفاء در خواستن بمعنى توجّه دادن است.

يبخل- بخل عبارتست از دريغ نمودن در پرداخت حقّ واجب.

از علىّ بن عيسى نقل شده است بخل عبارتست از دريغ نمودن سودى كه از نظر عقل رساندنش بهتر است.

اعراب آيات:

(إِنْ يَسْئَلْكُمُوها فَيُحْفِكُمْ‌)- در جمله (يسألكموها) بدان جهت مخاطب بر غائب مقدم شده است كه مخاطب نزديكتر است و نيز مفعول اوّل هم ميباشد، و همين جمله را اگر بدين شكل بياوريم: (ان يسألها جماعتكم) ضمير غائب مقدم خواهد شد زيرا در اين جمله بندى هر دو مفعول غائب بوده با اين تفاوت كه مفعول دوّم ضمير متّصل است و بدين جهت بر مفعول اوّل مقدم شده بفعل اتّصال دارد.

ها أنتم هؤلاء- در دو مورد تنبيه بوسيله هاء تكرار شده است تا تأكيد بيشترى شده باشد و أنتم مبتداء است و هؤلاء بدل از آنست و تدعون خبر مبتداء است.

معنى آيات:

سپس خداوند بزرگ بندگان خود را به گرايش مذهبى و فكر آخرت واداشته‌