امّا اگر در هر دو حالت اسلام آورند تمام اين احكام ساقط شده حكم آنان حكم مسلمانان ديگر است.

(حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزارَها) يعنى تا آن هنگام كه جنگجويان دشمن اسلحه خود را زمين گذاشته ديگر نجنگند.

ابن عبّاس گويد: تا آن گاه كه ديگر از مشركين كسى باقى نماند.

مجاهد گويد: تا آن گاه كه دينى غير از اسلام باقى نماند.

و معنى چنين مى‌شود تا آن گاه كه جنگ شما و جهادتان اسلحه مشركين و اعمال زشت آنان را فروكش كرده، تسليم شوند و جز اسلام كه بهترين اديان است آئينى باقى نماند، و ديگر بتها را نپرستند، و اين معنى همانگونه است كه در حديث آمده است:

(از آن هنگام كه خداوند مرا مبعوث به رسالت فرموده است جهاد ادامه دارد تا آن گاه كه آخرين قشر از امّتم با دجّال بجنگند).

فراء گويد: (يعنى تا آن گاه كه جز مسلمان يا تسليم شده احدى باقى نماند).

زجاج گويد: (يعنى با كافران بجنگيد و آنان را به اسارت بگيريد تا ايمان آورند و ما دام كه كفر باقى است جنگ هم ادامه خواهد يافت.

(ذلِكَ) يعنى: اين كه گفته شد وظيفه شما است.

(وَ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ) يعنى: اگر خداوند بخواهد مى‌تواند خودش كفّار را هلاك سازد و در دنيا هم گرفتار عذابشان نمايد.

(وَ لكِنْ) خدا به شما دستور جنگ و از جان گذشتگى در راه دين ميدهد.

(لِيَبْلُوَا بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ) تا شما را با همديگر امتحان كند و مطيع از عاصى مشخّص گردد، يعنى: اگر هدف خداوند تنها از بين بردن كفر بود، خداوند خودش با انواع وسائل هلاكت آنان را از بين مى‌برد، ولى خداوند اراده فرمود كه مردم استحقاق ثواب پيدا كنند، و اين بدست نخواهد آمد مگر با اطاعت خدا