زجاج گويد: اين عمل (حذف ضمير) بجز در شعر جايز نيست، زيرا عرب قبيح ميدانند كه گفته شود: (استويت و زيد) و معنا آنست كه (فاستوى جبرئيل و هو بالأفق الأعلى على صورته الحقيقية) يعنى: جبرئيل به صورت اصلى خود استقرار يافت در حالتى كه در افق اعلى بود، زيرا جبرئيل هميشه كه بر پيامبر وحى نازل ميكرد بصورت يك انسان بر حضرت نازل ميشد، اين بار رسول خدا 6 دوست داشت كه جبرئيل را بصورت حقيقى خود مشاهده كند، لذا جبرئيل در افق مشرق اعلى ظاهر شد و سرتاسر افق را پوشانيد.

معناى آيات:

(وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‌) گفته شده است كه در معناى آن چند قول است:

1- قول ضحاك و مجاهد و كلبى: خداوند بقرآن سوگند ياد كرده است، زيرا قرآن همانند ستارگان پراكنده در طول 23 سال بر پيامبر 6 نازل شده است، و لذا قرآن به (نجم) ناميده شده است چون متفرق نازل شده است، و عرب به (تفريق) (تنجيم) گويد، و مفرق را منجم نامد.

[1]- نبع درختى است كه بر سر قله كوه روئيده ميشود و از آن كمان و از شاخه‌هايش تير ساخته ميشود، و خروع درختى است كه نزديكى آبها رشد ميكند( كرچك) و از ثمره‌هايى كه ميدهد مسهلى معروف است بنام( روغن كرچك) متقصف آنست كه قسمتى از آن بر روى قسمت ديگر ريخته باشد، منظور آنست كه اين دو درخت در صلابت و سستى برابر نيستند.

شاهد بر سر حذف ضمير است پس از يستوى( أى لا يستوى هو) همانگونه كه در آيه حذف شده است( مترجم)