و أتبع بمعنى تبع است، و كسانى كه (و أتبعناهم) قرائت كرده‌اند منقول از تبع است كه متعدى به دو مفعول شده است.

بعضى گفته‌اند: اتباع عبارتست از الحاق دومى به اول در آن معنى كه اولى دارد، زيرا اگر دومى به اولى ملحق شود بدون آنكه الحاق در معنى اولى باشد به آن اتباع نخواهند گفت، بلكه الحاق خواهد بود.

ابن عباس و ضحاك و ابو زيد گفته‌اند معنى ميشود ما فرزندان را در بهشت و درجه بهشتى به پدرانشان ملحق ميكنيم به خاطر ايمان پدران تا پدران چشمشان بديدار فرزندان در كنار خود روشن شود، همانگونه كه در دنيا چشمشان به آنان روشن بود.

و در روايت ديگرى از ابن عباس نقل شده است كه اين فرزندان به سنّ بلوغ رسيده هر چند اعمالشان ناقص باشد بمنظور گرامى داشت پدرانشان به درجات آنان ملحق ميشوند.

اگر گفته شود: چگونه ممكن است در ثواب به آنان ملحق بشوند با اينكه استحقاق آن را ندارند؟ جواب داده ميشود فرزندان به پدرانشان در محل اجتماع ملحق ميشوند نه در ثواب و رتبه.

زاذان از على (ع) روايت ميكند كه رسول خدا 6 فرمودند: مؤمنين با فرزندانشان در بهشت خواهند بود، و سپس اين آيه را تلاوت فرمودند.

از امام جعفر صادق (ع) نيز روايت شده است كه فرمودند: روز قيامت فرزندان مؤمنين به سوى پدرانشان هدايت خواهند شد.

(وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ) از مجاهد و ابن عباس روايت شده است يعنى: هنگامى كه فرزندان را به پدران ملحق ميسازيم از ثواب پدران چيزى نميكاهيم، و در اينجا اين سخن به پايان رسيده، آن گاه خداوند به يادآورى دوزخيان پرداخته ميفرمايد: