نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 23 صفحه : 313
در عدد فرشتگان اختلاف شده است، از ابن عباس
و مقاتل نقل شده است كه اينان دوازده فرشته بودند.
محمد بن كعب گويد: آنان عبارت بودند از جبرئيل بهمراهى هفت فرشته
ديگر.
بعضى هم گفتهاند: اينان سه فرشته بودهاند: جبرئيل و ميكائيل و يك
فرشته ديگر.
(إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقالُوا سَلاماً)
يعنى: هنگامى كه بر ابراهيم وارد شدند بعنوان احترام او گفتند سلام بر تو (اى اسلم
سلاما)، حضرت ابراهيم (ع) هم در پاسخ آنان فرمود: (سلام)، و بعضى هم (سلم)
خواندهاند، و اين قسمت در سوره هود تفسير شده است.
(قَوْمٌ مُنْكَرُونَ) از ابن عباس نقل شده است:
يعنى ابراهيم پيش خود گفت اينان مردمى ناشناس هستند، زيرا ابراهيم آنان را از جنس
بشر تصوّر كرده بود، و انكار عبارتست از نفى صمت امر و نقيض آن اقرار و اعتراف
است.
(فَراغَ إِلى أَهْلِهِ) يعنى: آهسته از نزد
ميهمانان بطرف خانواده خود رفت، و علت اينكه آهسته و مخفيانه رفت اين بود كه مبادا
مانع شوند از تهيّه غذا، و اين يك كار معمولى است كه افراد ميهماندوست انجام
ميدهند.
(فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ) براى ميهمانان خود
يك گوساله چاق بريانى آورد، در جاى ديگرى آمده است (جاءَ
بِعِجْلٍ حَنِيذٍ)[1] يعنى
گوساله بريان آورد[2] قتاده
گويد: تمامى ثروت حضرت ابراهيم گاو بود.