خطبكم- خطب عبارتست از كار مهم، و از اين ريشه است خطبه، زيرا خطبه نيز سخنى است رسا بمنظور تثبيت مطلبى مهم كه با حمد و ثناى الهى شروع ميشود، و خطاب نوعى يادآورى است كه مهمتر از ابلاغ است.

معناى آيات:

پس از آنكه خداوند وعد و وعيد خود را براى گنهكاران بيان داشت، به دنبال آن بشارت حضرت ابراهيم و داستان هلاكت قوم لوط را بيان فرمود تا كفّار را بترساند كه ممكن است آنچه بر اينان نازل شده بر آنان هم نازل گردد، و لذا فرمود:

(هَلْ أَتاكَ) يعنى: اى محمد آيا برايت آمده است و اين لفظ در مواردى استعمال ميگردد كه انسان يك خبر گذشته را شنيده باشد، و گفته ميشود آيا چنين خبرى برايت آمده است؟ هر چند هم كه بداند آن خبر به او نرسيده است.

(حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ الْمُكْرَمِينَ) كه اين ميهمانان در پيشگاه پروردگار محترم بودند، زيرا اينان فرشتگان محترمى بودند، و نظير اين آيه، آيه ديگرى است كه ميفرمايد: (بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ‌).

از مجاهد نقل شده است كه ابراهيم اين فرشتگان را احترام كرده بود، آنان را در جايگاهى رفيع نشانده خويشتن بخدمت آنان ميپرداخت، زيرا ميهمان افراد محترم هميشه محترم خواهد بود، و ابراهيم از همه مردم عصر خود بزرگوارتر و جوانمردتر بود.

و اينكه قرآن آن فرشتگان را ميهمان مى‌ناميد با اينكه از خوراكيها و نوشيدنيهاى حضرت ابراهيم (ع) چيزى نخورده‌اند؟، براى آنست كه اين فرشتگان بصورت ميهمان و بجايگاه ميهمان وارد شده بودند.