كه در اطاعت، رتبه و مقام منظور ميشود، بنا بر اين انسان هيچگاه مطيع افراد زير دست خود نخواهد شد، بلكه انسان در صورتى مطيع بالا دست خود خواهد بود كه دستورات او را اجراء كند.

آن گاه خداوند مؤمنين را كه دروغ نميگويند مورد خطاب قرار داده ميفرمايد:

(وَ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ) يعنى: خداوند اسلام را در نظر شما بهترين اديان قرار داده است، كه دلائل متعددى بر صحت آن اقامه نموده و نيز وعده ثواب براى پيروى از اسلام داده است.

(وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ) و با برنامه‌ها جالبى كه در اسلام قرار داده است مردم بطرف آن جذب ميشوند.

(وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ) و با توصيف عذاب كافران و بيان انواع و اقسام مظرات ناشيه از كفر مردم را از آن دور ساخت.

(وَ الْفُسُوقَ) يعنى: خروج از طاعت به معصيت، و بنقل از ابن عباس و ابن زيد فسوق عبارتست از دروغ، و همين معنى از حضرت باقر (ع) نيز روايت شده است‌[1].

(وَ الْعِصْيانَ) يعنى: كلمه نافرمانيهاى خداوند[2].

[1]- معانى الاخبار چاپ مكتبة الصدوق صفحه 294:( زيد شحام گويد از حضرت صادق( ع) پرسيدم معنى رفث و فسوق و جدال چيست؟ فرمودند: اما رفث همبستر شدن است، و اما فسوق دروغگويى است، مگر فرموده الهى را نشنيده‌اى كه ميفرمايد:( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جاءَكُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْماً بِجَهالَةٍ ...).

كه در آيه بدروغگو فاسق گفته شده است.

[2]- نور الثقلين ج 5 صفحه 82 بنقل از اصول كافى( عبد الرحمن بن كثير( از حضرت صادق( ع) در باره( حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ) روايت ميكند كه مراد امير المؤمنين( ع) است،( وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيانَ) اولى و دومى و سومى است)