خواهيد افتاد).

و بنا بر وجه اول ميشود گفت منظور آن بوده است كه موقعيت رسول خدا 6 به آنان تفهيم شود، همانگونه كه اگر انسان بخواهد طرف را متوجه مطلبى كند ميگويد: فلانى حاضر است، با اينكه طرف خود از وجود فلانى آگاه است.

و اگر گفته ميشد: (ان رسول اللَّه فيكم) احتمال داشت كه غير رسول خدا كسانى در ميان آنان است كه بمنزله رسول خدا هستند، ولى وقتى گفته شود: (أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ‌) ديگر اين احتمال نميرود، و بنا بر اين تقدير:

(لَوْ يُطِيعُكُمْ‌)- لو با ما بعدش در محل رفع هستند كه خبر بعد از خبر ان باشند.

(فَضْلًا مِنَ اللَّهِ‌)- مفعول له است و تقديرش اينست (فعل اللَّه ذلك لكم فضلا منه و نعمة) و نيز جايز است عامل در آن راشدون و فعلى كه در آن است باشد يعنى: (رشد او فضلا من اللَّه).

بجهالة و بالعدل-[1] هر دو در محل نصب هستند بنا بر حاليت، و عامل در اولى فتصيبوا و در دومى فاصلحوا است.

شأن نزول:

(إِنْ جاءَكُمْ فاسِقٌ‌)- بنقل ابن عباس‌[2] و قتاده و مجاهد اين آيه در مورد وليد بن عقبة بن ابى معيط نازل شده است كه رسول خدا 6 او را براى جمع صدقات طايفه بنى المصطلق فرستاد، مردم از شادى بمنظور استقبال از او بيرون‌

[1]- بجهالة در آيه 6 و بالعدل در آيه 9

[2]- تفسير ابن عباس صفحه 323.