((كَذلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ)) يعنى: همانند وحى گذشته اخبار غيب و حوادثى كه بعدا خواهد شد پيش از وقوع بر تو وحى خواهد شد و نيز بر پيامبران پيش از تو وحى ميگرديد.

از عطاء از ابن عباس نقل شده است هيچ پيامبرى نيست كه بر او كتاب نازل شده باشد مگر آنكه معانى اين سوره نيز بزبانهاى خودشان بر آنان نازل شده است.

و بعضى گفته‌اند يعنى: مانند اين وحى كه در اين سوره مى‌آيد خداوند بر تو وحى خواهد فرستاد، زيرا چيزى كه ديده نشود و حاضر نباشد بخاطر نزديك بودن وقتش ميتوان بوسيله هذا بدان اشاره نمود، و اگر وقتش دور باشد بوسيله ذلك بدان اشاره ميگردد، و معنى تشبيه در كذلك بدان جهت است كه بعضى از قرآن از نظر حكمت و خوبى مانند قسمت ديگرى مى‌ماند كه متضمن حجّتها و مواعظ و فوائد است.

((اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ)) يعنى خداوندى كه شايسته عبادتست، نيرومندى كه شكست ناپذير بوده كارهايش محكم است.

((لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ)) آنچه در آسمانها و زمين است از آن او است، كه از هر نيرومند برتر و والاتر است.

((تَكادُ السَّماواتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ)) ابن عباس و حسن گويند: يعنى:

از هيبت اين گفتار مشركين كه ميگويند خدا فرزند دارد نزديك است هر يك از آسمانها از بالاى آن آسمان ديگر كه پائين او است شكافته شود، از ضحاك و قتاده و زجاج نقل شده است يعنى: نزديك است آسمانها از عظمت و جلال الهى قطعه قطعه شوند، يا از عظمت ساكنان بالاى آسمانها.